Bucketlist avontuur | Rondreis Mongolië: een week roadtrippen door de Gobi woestijn

Deze week neem ik jullie mee naar een reis die wij maakten in 2012. Het zit namelijk zo; onlangs kwam er op mijn werk een scholiere langs om over haar rondreis door Mongolië te praten. Zij kon deze reis maken, mede door sponsoring van mijn werkgever. En haar presentatie bracht natuurlijk allemaal mooie herinneringen bij mij naar boven. Dus vandaar deze week een blog over onze rondreis door Mongolië.

Onze rondreis Mongolië

Wij maakten deze rondreis door Mongolië als onderdeel van onze reis met de Transmongolië Express, waarbij we met de trein van Moskou naar Beijing reisden. In Mongolië maakten wij de langste stop om kennis te maken met de Mongoolse cultuur en om de Gobi woestijn te zien.

Reisperiode: juni 2012
Reisduur: 1 week
Type reis: individuele rondreis met gids en chauffeur
Reisorganisatie: Juulchin, via de Treinreiswinkel

Onze rondreis Mongolië liep dwars door de Gobi woestijn. Wegen zijn er niet of nauwelijks. Toch wist onze chauffeur ons moeiteloos van a naar b te brengen. Hij navigeerde op basis van de stand van de zon en kenmerken in het landschap. Overnachten deden we in traditionele gers in zogenaamde gerkampen.

Als je puur naar kilometers kijkt dan lijken de afstanden niet groot, maar toch zaten wij al met al iedere dag wel een aantal uur in de auto.

Ik schreef ook over deze roadtrip in mijn blog: De 6 mooiste roadtrips die wij ooit gemaakt hebben.

Ovoos, gers en andere spirituele plekken

Tijdens onze roadtrip kwamen we langs veel spirituele plekken die een belangrijke rol spelen in het dagelijks bestaan van de Mongoolse nomaden. Zo stopten wij onderweg meerdere keren per dag om een aantal rondes te maken rondom de Ovoo. Een Ovoo is een hoopje stenen met vaak een stok in het midden en wat gekleurde linten erbij. Het is een goed gebruik om te stoppen bij iedere Ovoo die je onderweg passeert. Je loopt dan vervolgens drie rondjes om de Ovoo, terwijl je stenen gooit. Zo ben je ‘verzekerd’ van een veilige reis. Heb je haast? Dan is het ook voldoende om drie keer te toeteren bij het passeren van de Ovoo.

Ook de ger heeft een aantal spirituele kenmerken. De deur bevindt zich altijd aan het zuiden, tenzij er een gewijde berg in de buurt is. De westzijde van de ger is het domein van de man. De oostzijde is het gedeelte voor de vrouw. Maar zo zijn er nog wel meer kenmerken die laten zien dat ook de ger een spirituele en gewijde plek is.

Daarnaast kom je in Mongolië regelmatig plekken tegen die versierd zijn met gekleurde linten en doeken. Dit zijn plekken die een belangrijke rol spelen in het geloof van de nomaden. Hier wordt door de nomadenbevolking om regen, wijsheid of gezondheid gebeden.

De Gobi Experience

In Mongolië verbleven wij op zes verschillende plaatsen. Iedere dag verplaatsen wij ons naar een nieuw gerkamp. Met uitzondering van dag drie. Toen bleven we twee nachten op dezelfde plek slapen.

Dag 1: Van Ulan Baatar naar Mandalgov

In Ulaanbaatar werden we opgehaald door Timur en Boggy, zij zouden onze rondreis Mongolië begeleiden. Op het station in Ulaanbaatar stond onze oude Sovjet bus al voor ons klaar. Maar vergis je niet, de bus op de foto’s is een krachtig en degelijk exemplaar. De bus gaat al zo’n 30 jaar mee, heeft duizenden kilometers op de teller staan, is voorzien van four-wheel drive en schijnt zelden stuk te gaan.

Vanuit Ulaanbaatar rijden we richting het zuiden. Het landschap is wijds en de natuur anders dan je van een woestijn zou verwachten. Meer steppe-achtig en veel rotsen. Onderweg maken we kennis met onze eerste Ovoo’s en stoppen we bij mooie uitkijkpunten. Ook komen we bij een rots in de vorm van een penis. Je snapt het al, hier bidden de nomaden voor een vruchtbaar bestaan. Leuk gevonden!

We overnachten in een net geopend gerkamp bij Mandalgovi. Wij zijn de eerste bezoekers en slapen midden in de woestijn in een romantische ger met wit hemelbed! Wij hadden gedacht dat dit een primitieve trip zou worden, maar dit is gewoon superdeluxe.

Dag 2: Van Mandalgov naar Dalanzadgat

Op dag twee stonden we om 5 uur op. Er stond een tocht van wel 400 km op het programma. In Mongolië betekent dit een tocht van 10 uur dwars door de woestijn. Het werd een lange dag vol hobbelige wegen, en weinig stops. Maar de stops die we maakten, die waren dan wel echt heel bijzonder.

De eerste stop van de dag was bij een monument ter nagedachtenis aan een populaire Mongoolse zangeres. Het was een soort van theater in de rotsen, met een hele mooie akoestiek.

Het hoogtepunt van vandaag was de stop bij de waterput. Er is in Mongolië een ongeschreven wet die reizigers vraagt te stoppen bij waterputten en dan de troggen en emmers daar te vullen met water. Op een paar meter van de waterput waar wij stoppen, staan een aantal dorstige kamelen te wachten. Zodra het water wordt opgepompt komen ze dichterbij. Het is geweldig om te zien. Eerst komen de grote sterke mannetjes. Zij maken de dienst uit en bepalen wie er wanneer mag komen drinken. Aan het eind volgen de oudere en zwakkere dieren. We halen heel wat emmertjes naar boven om de dorst van de kamelen te lessen.

Na 10 uur rijden komen we aan bij ons volgende gerkamp en deze heeft warme douches! Echt waar dit land heeft me continu verbaasd. Wat is het fijn om na een paar dagen weer een warme douche te hebben. En dat midden in de woestijn.

Dag 3: Dalanzadgat

De omgeving rondom Dalanzadgat in het zuiden van het land is vrij uniek. Dit stuk is nog wat rotsachtiger en hier en daar zelfs bergachtig te noemen. In dit deel van de Gobi ligt een gletsjer verstopt.

We gaan al vroeg naar de gletsjer en blijken de eerste en enige bezoekers te zijn. We hebben de hele ijsvlakte voor ons zelf. Het is een bijzonder gezicht. Zo rijd je nog in de dorre woestijn en zo duikt er ineens een aantal vierkante kilometers ijs voor je op.

De rest van de dag zijn we vrij. We praten wat met Timur over de Mongoolse cultuur en politiek en met wat andere toeristen over hun reiservaringen. Het is de hele dag al drukkend warm. Aan het einde van de middag begint het dan ook te regenen. Ook dat kan dus in de Gobi.

Dag 4: Van Dalanzadgat naar Saikhan Ovoo

Je moet wel van vroeg opstaan houden als je naar Mongolië gaat. Ook vandaag gaan we namelijk weer vroeg op pad. Om 6 uur zitten we aan het ontbijt.

Tijdens onze tocht vandaag waan ik me voor het eerst echt in de woestijn. We zien zand, zandduinen, een zandbos en nog meer zand. Boggy heeft Mongoolse muziek opgezet en zit vrolijk mee te zingen.

Bij de zandduinen maken we een stop. We klimmen naar boven en genieten van het uitzicht over de ‘rode vallei’.

Even later stoppen we bij een ger. Hier woont een kamelenboer met zijn gezin. Het begint inmiddels een vertrouwd gezicht te worden, de eenzame gers met satelietschotel en brommer ernaast. Ook heeft iedere Mongoolse nomade inmiddels een mobiele telefoon.

Aan het eind van de middag gaan we nog naar het Ongi Klooster bij Saikhan Ovoo. Alleen de ruïnes van het klooster zijn nog te bezichtigen. Het klooster dateert uit de 17^e eeuw en was ooit één van de grootste Boeddhistische kloosters van Mongolië. Helaas werd tijdens het communisme het Boeddhisme verboden en werden kloosters zoals het Ongi Klooster vernietigd.

Inmiddels proberen de Mongolen het klooster weer in zijn oude glorie te herstellen. Wij bezichtigen drie van de herbouwde tempels en maken kennis met de rituelen en gebruiken uit het Boeddhisme.

Saikhan Ovoo is één van de groenste gebieden in de Gobi. Het dorpje is bij een oase gebouwd. Na het eten besluiten we deze nog even van dichtbij te bekijken.

Dag 5: Van Saikhan Ovoo naar Kharkorin

Op dag 5 laten we het woestijngedeelte van de Gobi achter ons. Langzamerhand verandert het landschap en zien we steeds meer groen.

We rijden door een prachtig bloemenveld met paarse bloemen en zien steeds meer oases. We zien steeds meer gers en ook de kuddes met schapen, kamelen en paarden worden groter. Onze rit vandaag eindigt in Kharkorin, de eens zo machtige hoofdstad van het Mongoolse rijk.

Je kunt het je bijna niet voorstellen maar ooit was het Mongoolse rijk, het grootste aaneengesloten rijk ter wereld. Ten tijde van de Mongoolse heerser Genghis Khan (1162 – 1227) heersten de Mongolen over de wereld. Hun rijk strekte zich uit van China tot aan de Donau. In die tijd was Kharkorin de hoofdstad van Mongolië. Van de pracht en praal uit die tijd is niks meer over.

Hoogtepunt in Kharkorin is het Erdene Zuu klooster. Ook dit klooster heeft geleden onder het communisme, maar mocht deels blijven bestaan als ‘pronkstuk’ voor buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders. Vandaag de dag is het Erdene Zuu klooster nog steeds een actief klooster. Omdat dit het tweede klooster is wat we bezoeken, begin ik wat meer te begrijpen van de Boeddhistische rituelen en gebruiken.

Dag 6: Van Kharkorin naar Hustai National Park

Ook op dag 6 zitten we weer op tijd in ons Sovjetbusje. De autorit vandaag is niet heel boeiend, maar de bestemming des te meer. We gaan naar Hustai National Park.

Hustai National Park is een beschermd natuurgebied, gesticht door Nederlanders, en de enige plek op aarde waar je nog wilde Takhi (Prezwalski) paarden vindt. In het wild waren deze paarden eigenlijk al uitgestorven, maar de Nederlanders hebben er voor gezorgd dat de 15 paarden die wereldwijd in dierentuinen leefden, zijn uitgezet in het wild. En met succes. Vandaag de dag zijn er meer dan 300. En wij hebben ze van dichtbij mogen aanschouwen. Zo indrukwekkend!

Het gerkamp bij Hustai NP is groter dan alle andere kampen waar we tot nu hebben geslapen. In de avond is er entertainment. Timur en Boggy zijn al een aantal uur hieperdepieper, want de band die komt optreden is wereldberoemd in Mongolië. Ook internationaal heeft de band al menig prijs gewonnen. Wij zijn ook erg onder de indruk van ‘Legend/Dogum’ met hun ‘horsehead feddle’, keelzang en prachtige gewaden. We nemen zelfs nog een CD mee naar Nederland. Een prachtige herinnering!

Dag 7: Van Hustai naar Ulaanbaatar

Op de laatste dag van onze Gobi tour rijden we terug naar Ulaanbaatar. Rond het middaguur komen we aan in de stad waar we nog een klooster bezoeken.

Het Gandantegchinlen Klooster is niet verwoest tijdens het communisme. Het klooster moest wel tijdelijk zijn deuren sluiten, maar de tempels en gebouwen op het terrein zijn allemaal blijven staan. Ook dit klooster is nog steeds in gebruik. We merken ook dat we hier in de hoofdstad van het land zijn, de monniken hier lopen gewoon rond met een mobiele telefoon.

Na het bezoek aan de tempel worden we naar ons hotel gebracht en nemen we afscheid van Timur en Boggy. We hebben een prachtige week gehad in Mongolië. Ze hebben ons hun land laten zien, ons laten kennismaken met de levenswijze van de Nomaden en ons veel geleerd over de natuur en cultuur.

Dag 8: Ulaanbaatar

We hebben nog één dag om in Ulaanbaatar te besteden, voordat onze trein naar Beijing vertrekt. We hebben in de middag nog even met Timur afgesproken. Hij wil ons ook nog het één en ander van Ulaanbaatar laten zien.

We brengen onder meer een bezoekje aan Sukhbaatar Square. Een reusachtig plein midden in de stad. Op dit plein vind je een aantal standbeelden. Eén van deze standbeelden is natuurlijk van Genghis Khan, de Mongoolse held uit de 12^e eeuw. Let hier wel goed op je spullen. Wij waren er net op tijd bij toen een stel brutale tieners onze tas probeerden open te ritsen.

Ook brengen we een bezoekje aan het Mongools natuurhistorisch museum. Dit museum bevat uitgebreide collecties met fossielen en heeft zelfs een aantal (botten) van dinosaurussen. Alles is opgegraven in Mongolië. Het is leuk om dit museum als afsluiting van je verblijf in Mongolië te bezoeken en zo nog wat meer te leren over de gebieden die we gezien hebben.

Mooie herinneringen

Ons rondreis Mongolië heeft veel indruk gemaakt. De rust en de weidsheid van het land, maar ook de cultuur en leefstijl van de bevolking geven stof tot nadenken. We hebben veel geleerd en veel mooi herinneringen verzameld. Veel van deze herinneringen heb ik in mijn blog gedeeld, maar voel je vrij om nog meer te vragen.

Zijn er nog dingen die jij graag zou willen weten over Mongolië?